گرفتار رهایی

 

ناگزیر از سفرم بی سرو سامان چون باد

به «گرفتار رهایی» نتوان گفت آزاد

 

کوچ تا چند؟ مگر می شود از خویش گریخت

بال تنها غم غربت به پرستوها داد

 

اینکه مردم نشناسند تو را غربت نیست

غربت آن است که یاران ببرندت از یاد

 

عاشقی چیست؟ به جز شادی و مهر و غم و قهر؟

نه من از قهر تو غمگین، نه تو از مهرم شاد

 

چشم بیهوده به آیینه شدن دوخته ای

اشک آن روز که آیینه شد از چشم افتاد

 

فاضل نظری

چه وصیت داری؟

- می خواهم حکم کنم سرت را ببرند؛ چه وصیت داری؟

+ هیچ

- کسانت اینجا هستند؛ پسرت را می خواهی ببینی ؟

+ نه !

- زنت را چه ؟

+ نه !

- مادرت ؟

+ نه !

- چرا ؟ قلب در سینه نداری ؟

گل محمد لبخندی زد

- از چه می خندی؟

گل محمد پلکها فروبست و گفت:

+ از پا افتادنِ مرد ... دیدنی نیست !

 

#محمود_دولت_آبادی

#کلیدر